Η Παραφορά...

Αρκετό καιρό πριν η Παραφορά αποφάσισε να καλέσει όλα τα συναισθήματα για μια ασυνήθιστη εύθυμη συγκέντρωση, άπαξ και συγκεντρώθηκαν όλοι για έναν καφέ, η Παραφορά για να ζωντανέψει την συνάντηση πρότεινε: "παίζουμε κρυφτό;"

"Κρυφτό; Τί είναι;" ρώτησε η Περιέργεια...


"Κρυφτό είναι ένα παιχνίδι" απάντησε η Παραφορά....

"Εγώ μετράω ως το 100 και εσείς κρύβεστε, όταν τελειώσω το μέτρημα θα αρχίσω να σας ψάχνω και τον πρώτο που θα βρω, θα είναι ο επόμενος που θα μετράει".

Όλοι δέχτηκαν εκτός από τον Φόβο και την Νωθρότητα που έμειναν παράμερα να κοιτάζουν.....

"..1..2..3..." η Παραφορά άρχισε να μετράει....

Η Βιασύνη κρύφτηκε πρώτη, όπου έτυχε· η Δειλία, διστακτική, όπως πάντα, κρύφτηκε σε μια συστάδα δέντρων· η Χαρά έτρεξε κεφάτη στον κήπο αδιαφορώντας για μια κρυψώνα· η Θλίψη άρχισε να κλαίει γιατί δεν έβρισκε κάποια κατάλληλη γωνία να κρυφτεί· η Ζήλεια φυσικά ενώθηκε με την Έπαρση και κρύφτηκε δίπλα της πίσω από μια πέτρα... Η Παραφορά συνέχιζε το μέτρημα ενώ οι φίλοι της κρύβονταν... Η Απόγνωση ήταν απαρηγόρητη βλέποντας ότι ήδη ήταν στα 99..

"100" - φώναξε η Παραφορά - "τώρα θα έλθω να σας ψάξω!"

Η πρώτη που βρέθηκε ήταν η Περιέργεια, γιατί δεν μπορούσε να εμποδίσει τον εαυτό της από το να βγει να δει ποιος θα βρισκόταν πρώτος· κοιτάζοντας από κάπου η Παραφορά είδε την Ανασφάλεια πάνω σε έναν φράχτη και δεν ήξερε από ποιο μέρος θα μπορούσε να κρυφτεί καλύτερα... Και έτσι στην συνέχεια βρέθηκαν η Χαρά, η Θλίψη, η Δειλία και σιγά-σιγά όλοι οι άλλοι... Όταν όλοι επιτέλους συγκεντρώθηκαν, η Περιέργεια ρώτησε:

"Πού είναι ο Έρωτας;"

Κανείς δεν τον είχε δει, το παιχνίδι δεν μπορούσε να τελειώσει και έτσι η Παραφορά άρχισε να τον ψάχνει...Δοκίμασε στις κορυφές των βουνών, κατά μήκος των ποταμών, κάτω από τους βράχους... Αλλά κανένα ίχνος του Έρωτα.... Κοσκινίζοντας τον τόπο όλο αντιλήφθηκε έναν ροδώνα, πήρε ένα κομμάτι ξύλο και άρχισε να ψαχουλεύει στα αγκάθινα κλαδιά, όταν ξάφνου άκουσε ένα κλαψούρισμα.... Ήταν ο Έρωτας που υπέφερε τρομερά, γιατί ένα αγκάθι του είχε μόλις τρυπήσει ένα μάτι... Η Παραφορά δεν ήξερε τι να κάνει, δικαιολογήθηκε που οργάνωσε ένα τόσο χαζό παιχνίδι, ικέτεψε τον Έρωτα να την συγχωρέσει και συγκινημένη από το μη αναστρέψιμο αποτέλεσμα της ζημίας έφτασε σε σημείο να του υποσχεθεί ότι θα τον συνέτρεχε πάντα! Ο Έρωτας εμψυχωμένος δέχτηκε την υπόσχεση και εκείνες τις τόσο ειλικρινείς συγγνώμες... Έτσι από τότε, ο Έρωτας είναι τυφλός και η Παραφορά τον συνοδεύει πάντα...